Απλή παράθεση

Δεν κάνω ποτέ ανατυπώσεις ολόκληρων άρθρων στο blog. Όμως επειδή ενδέχεται να χαθεί η πηγή, που σχετίζεται με το προηγούμενο άρθρο θα κάνω μια εξαίρεση

Το όνομα του προβλήματος   
15.02.08

Του Νεοκλή Σαρρή
 
Η επιγραφή που κρατούσε ο γεράκος στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας η οποία είχε πραγματοποιηθεί στην πλατεία Πέλλας (!) των Σκοπίων την περασμένη εβδομάδα  για την ελληνική ‘προπέτεια’ της άρνησης  στο γειτονικό κράτος να χρησιμοποιεί το ‘συνταγματικό του όνομα’, έγραφε στα αγγλικά ‘we are not slavs, we are macedonians’. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη επιγραφή, όπως και άλλες με φράσεις και συνθήματα στα αγγλικά, είχαν  αποδέκτη όχι τους ίδιους τους διαδηλωτές, ούτε τους απόντες συμπατριώτες τους, αλλά τους Αμερικανούς και μερικώς τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ και τους ετέρους στην Ε. Ε.

Το σημαινόμενο της επιγραφής είναι πολύ πιο σοβαρό από τις γνωστές διεθνώς και άγνωστες στις ανατριχιαστικές για τις εξωφρενικές και συνάμα γελοίες στις λεπτομέρειές τους στην Ελλάδα ανθελληνικές ιστορικές κατασκευές που μαστορεύουν στα Σκόπια χρόνια  τώρα και με τις οποίες εκτός των άλλων έχουν καταλάβει σημαντικό αριθμό διαδικτυακών τόπων.

Ευτυχώς έχουν διασωθεί τα πρακτικά που κρατούσαν οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων στην Πύλη κατά τη διάρκεια της ελληνικής Επανάστασης του 1821 κατά τις επισκέψεις τους στον ρεϊσουλκιουτάμπ (υπουργό των εξωτερικών) Μεχμέντ Σαϊντ Εφέντη και ιδιαίτερα οι σημειώσεις του πρεσβευτή της Αγγλίας Στάτφονρντ Κάνιγκ (εξαδέλφου του Άγγλου πρωθυπουργού). Μια σχετική ιστορική αναδρομή θεωρείται χρήσιμη, ιδιαίτερα κατά τις προηγηθείσες του Ναυαρίνου συναντήσεις του Κάνιγκ όπου απερίφραστα λέγει  του οσμανού αξιωματούχου: «εμείς είμαστε εμποροκράτειρα χώρα και έχουμε συμφέροντα στην Άσπρη θάλασσα, στην οποία δεν υπάρχει ασφάλεια. Θέλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα κράτος από τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Να, η Πελοπόννησος και λίγο από την Ρούμελη με κανένα δυο νησιά». Και ο Μεχμέντ Σαϊντ του απαντά : « Ποιόν πας να κοροϊδέψεις; Ρωμηοί υπάρχουν σε κάθε γωνιά του Κράτος μας». Ο Άγγλος διπλωμάτης του αναταπαντά : «Αυτοί δεν είναι γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων»!!!!!.

Η πολύκροτη ιστορική θεώρηση του Φαλμεραϊερ το δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. κατά την οποία οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδας είναι μάλλον Σλάβοι –και όχι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, δεν είναι αμιγής πολιτικής σκοπιμότητας (όπως δυστυχώς όλες σχεδόν οι ‘ιστορικές’ θεωρήσεις που σκόπιμα και συνειδητά συγχέουν το παρελθόν με το παρόν, θέτοντας το τελευταίο οδηγό στην κατανόηση του προηγούμενου). Το ιστορικό αυτό θεώρημα που συνετάραξε το πανελλήνιο τότε  κατανοείται όταν συνδυάζεται προς το Ανατολικό ζήτημα και τις σχέσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών Δυνάμεων και ιδίως τις μεταξύ τους σχέσεις. Με αυτό εννοώ προπάντων τις σχέσεις της Ρωσίας με  τις υπόλοιπες, στη διελκυστίνδα των οποίων βρισκόταν η Ελλάδα.

Άλλωστε στο ίδιο αίτιο οφείλεται και  η όχι συμπάθεια του Μάρξ για τη σύγχρονη Ελλάδα, που αναδύεται από τα κείμενά του. Ο Μάρξ προσδένεται κατά βάση στη θεωρία του φαλμεράϊερ και δεν είναι φιλικός στην Ελλάδα, θεωρώντας την ως φυσικό σύμμαχο της Ρωσίας την οποία και έχει στο επίκεντρο της πολεμικής του.

Σε γενικές γραμμές η σημερινή διεθνής κατάσταση και η κατανομή των Μεγάλων Δυνάμεων έχει πολλά κοινά σημεία με τις δύσκολη εποχή των μέσων του 19ου αι. Η μόνη διαφορά είναι ότι την ηγεσία της αντι-ρωσικής πτέρυγας και γενικότερα την ηγεσία της Δύσης κατέχουν αντί της Αγγλίας οι ΗΠΑ.

Ίσως τα ενδόμυχα κίνητρα  του αντιρωσικού μένους του Μάρξ να είναι τα ίδια με εκείνα των νεόκοπων  κατασκευαστών της πολιτικής στην υπερατλανική συμπολιτεία της σήμερον, δανδήδων της νεοδερξιάς και νεοαριστεράς ταυτόχρονα. Ένα είναι πλέον ή βέβαιο: ότι οι άνθρωποι στη χώρα αυτή είναι χονδροειδώς ιστορικά αγράμματοι και πολιτικά αμόρφωτοι, έτοιμοι να δεχτούν οποιοδήποτε ιστορικό φληνάφημα ή ανοησία. Και δεν φτάνουν ως εδώ αλλά προχωρούν στο να μεταδώσουν την τάση αυτή και σε άλλες ‘σύμμαχες’ (ή αν κρίνει κανείς το πώς συμπεριφέροντε σ’ αυτές μάλλον ως να είναι υποτελείς τους) χώρες. Έτσι ερμηνεύεται και η ‘παρ’ ημίν’ ισχύουσα χαοτική κατάσταση στην επιστήμη της Ιστορίας και τους ιδεολογικούς τραγελάφους και βαρύγδουπες αποδομιστικές πομφόλυγες που εκτοξεύει στο απόλυτο κενό..

Τα Σκόπια (μαζί με το Κόσοβο, τη μεγαλύτερη όπως αποκαλύπτεται στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Ευρώπη) αποτελούν κάτι ανάλογο προς ότι ήταν η μικρή Ελλάδα του 1829 για την Αγγλία. Με μόνη διαφορά ότι η επανάληψη κατά τη γνωστή μαρξική ρήση ξεπερνά σε γελοιότητα  τα όρια και αυτής της καρικατούρας του πρωτότυπου.  Σε επίρρωση αυτού ας προστεθεί στα παραπάνω η πληροφορία που  προέρχεται από τον πλέον ειδικό στο θέμα του πρέσβη κ. Ε. Κωφού κατά την οποία η νεότερη τάση στη γλωσσολογία των Σκοπίων είναι η ‘κάθαρση’ της γλώσσας (η οποία είναι μια διάλεκτος της βουλγαρικής) από τις … σλαβικές της ρίζες!!!!!!. Ασχέτως για την περιέργεια που μας διακατέχει για το πως μπορεί μια καθαρά σλαβική διάλεκτος να αποβάλει το αρχικό της στοιχείο, υπογραμμίζουμε το γεγονός από τη μια για να καταδείξουμε τον έσχατο εξευτελισμό των Σκοπιανών προς ικανοποίηση των Αμερικανών πατρώνων τους και από την άλλη ως ένα πρόσθετο σκόπελο στον κυκεώνα που ακολουθεί τοι ζήτημα του ονόματος στο Μακεδονικό, το οποίο δεν επιλύει η άσκηση όχι ενός  αλλά ούτε εκατό βέτο σε ΝΑΤΟ, ΕΕ και όπου άλλου. Γιατί το όνομα του προβλήματος είναι ένας ξενοκίνητος επεκτατισμός σε βάρος της χώρας μας που ενισχύεται από εκείνες τις πολιτικές που θάλπουν και αναδεικνύουν ακραίους εθνικισμούς σε βάρος των Ελλήνων και της πατρίδας τους.

Πηγή

Σύντομη ιστορία της Ελλάδας

Το γεωπολιτικό πλαίσιο.

Αν δείτε τον παγκόσμιο χάρτη θα διαπιστώσετε ότι η διεθνής φασαρία γίνεται για να περιοριστεί  η Ρωσία στη Σιβηρία, να χάσει την αυτάρκειά της και να τις αρπάξουν τις πρώτες ύλες κατά το πρότυπο των κρατών του τρίτου κόσμου. Αυτό επιτυγχάνεται με τον έλεγχο των παραλίων και μερικών νησιών βάσεων που με τη σειρά τους εξασφαλίζουν τον έλεγχο της θάλασσας. Αν βάλετε κάτω τον παγκόσμιο χάρτη θα διαπιστώσετε ότι όλα τα παράλια είναι Αμερικάνικης, παλιότερα Αγγλικής επιρροής. Όλα; Υπάρχει η Κίνα και το Βιετνάμ. Απέναντι από την Κίνα όμως υπάρχει η Ιαπωνία και από την ουρά της Ιαπωνίας και κάτω ανά 200 μίλια περίπου υπάρχουν στον Ειρηνικό παράλληλα προς τις ακτές της Κίνας μια σειρά νησίδων υπό μορφήν αλυσίδας τα οποία είναι είτε Αμερικάνικο έδαφος, είτε Αγγλικό είτε υπό Αμερικάνικη επιρροή. Μην αγνοείτε επίσης την Ταϊβάν και τα υπόλοιπα νησιά της Ινδοκίνας. Τα νησιά που ευρίσκονται παράλληλα προς τις ακτές της Κίνας είναι πολύ σημαντικά για τους Αμερικάνους. Αποτελούν ή μάλλον αποτελούσαν την πρώτη γραμμή άμυνας. Λέω αποτελούσαν διότι η Κίνα ανέπτυξε πριν από κανά δυο χρόνια πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς ικανού να πλήξει τα νησιά αυτά. Αμερικανός στρατηγός δήλωσε ότι τώρα πρέπει να σχεδιαστεί άλλη γραμμή άμυνας διότι οι νησίδες αυτές κατέστησαν πλέον ακατάλληλες ως πρώτη γραμμή άμυνας. Από τα παράλια προχωράμε σταδιακά προς τα μέσα δημιουργώντας σταδιακά βάσεις. Η γεωπολιτική αυτή άποψη της Αγγλίας παλιότερα και της Αμερικής σήμερα είναι τόσο ισχυρή που για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους πολέμησαν 3,5 φορές. Μια στον πόλεμο της Κορέας, μια στον πόλεμο του Βιετνάμ, μια στην Κύπρο κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου και μια στα Δεκεμβριανά του 1944 στην Ελλάδα για να αποτρέψουν να περάσει η Ελλάδα στον έλεγχο των Σοβιετικών. Μέχρι στιγμής το σύστημα έχει φτάσει στο σημείο να ελέγχει το Αφγανιστάν και όλες τις χώρες πέριξ της ΕΣΣΔ.

Αντίπαλον δέος στην ανωτέρω πολιτική είναι η άποψη της Γερμανίας. Φτωχή, μίζερη και συνάμα χαζή θα έλεγα. Η Γερμανία προσπαθεί να φτάσει στις πρώτες ύλες δια της ξηράς θέτοντας υπό τον έλεγχό της το μαλακό υπογάστριο Ρωσίας δηλ. τις κεντροασιατικές χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Μόνο που οι χώρες αυτές είναι το σύνορο μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Θα ανοίξουν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι την ψαλίδα μεταξύ τους για να εγκατασταθεί η Γερμανία; Δε νομίζω. Μόνο βλάκες μπορούν να το πιστέψουν αυτό. Οι Γερμανοί επιδίωξαν να φτάσουν στα πετρέλαια της Μ. Ανατολής μέσω της σημερινής Τουρκίας. Δεν το πέτυχαν δυο φορές. Δεν έχουν τύχη να το πετύχουν ούτε την επόμενη φορά. Απλά θα προσπαθούν, θα ξοδεύουν λεφτά και στο τέλος θα θάβονται κάτω από το οικοδόμημά τους. Η πολιτική τους δεν είναι παγκόσμια πολιτική. Είναι ακρωτηριασμένη πολιτική. Τα παραπάνω έχουν ενδιαφέρον για την ιστορία το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και αυτά θα τα δούμε στη συνέχεια ξεκινώντας από το 1821.

Η επανάσταση του 1821

1821. Αποφασίζεται από τις δυτικές δυνάμεις ο διαμελισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, για την ακρίβεια της αυτοκρατορίας της ανατολικής Μεσογείου, ή ακόμη καλύτερα εκείνης της  οντότητας η οποία έλεγχε επί 3000 χρόνια την ανατολική Μεσόγειο. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν η γεωγραφικά διάδοχος κατάσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, η οποία με τη σειρά της και σε αντίθεση με την Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν το πλήρες, όχι μόνο το γεωγραφικό, διάδοχο σχήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τη σειρά της διαδέχτηκε τα σχήματα που είχαν προκύψει από την Αυτοκρατορία του Μεγ. Αλεξάνδρου ο οποίος ένωσε τον ελληνικό κόσμο και κατέλυσε την αυτοκρατορία των Περσών. Βλέπουμε λοιπόν ότι η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου ελεγχόταν από μια αυτοκρατορία και συναφή σχήματα. Δύση τότε δεν υπήρχε. Η Δύση άρχισε να σχηματοποιείται από το σχίσμα και μετά ειδικά από το δεύτερο σχίσμα κι εντεύθεν.
Η Δύση είδε εξ αρχής ανταγωνιστικά την Αυτοκρατορία της ανατολικής Μεσογείου, ήδη από τις σταυροφορίες στράφηκε κατά του Βυζαντίου, δεν της βγήκε, επεδίωξε την άλωση υπό το ισλάμ για να εξαφανίσει το αντίπαλον δέος και στο τέλος με την παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας την διαμέλισε.
Η Ελληνική επανάσταση του 1821 δεν ήταν μόνο το γενεσιουργό γεγονός του νεοελληνικού κράτους αλλά επιπλέον σηματοδότησε την αρχή του διαμελισμού της Αυτοκρατορίας της ανατολικής Μεσογείου. Το δεύτερο αυτό γεγονός είναι το βασικό γεωπολιτικό στοιχείο που επηρεάζει την ιστορία της περιοχής μέχρι σήμερα. Οι Άγγλοι ήθελαν να ελέγχουν τον δρόμο προς τις Ινδίες. Έτσι εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι στο νότιο άκρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρχαν γηγενείς Έλληνες υποδαύλισαν κι εν μέρει χρηματοδότησαν την επανάσταση. Σας θυμίζω τους διαφόρους ιεραποστόλους και φιλέλληνες που βόλταραν προεπαναστατικά και κατά τη διάρκεια της επανάστασης στη χώρα. Δεν ήταν τίποτε άλλο από πράκτορες. Άντε για να μην είμαι απόλυτος να δεχτώ ότι ανάμεσά τους υπήρχαν και μερικοί ρομαντικοί. Τις επιδιώξεις της Αγγλίας τις παρουσίασε ξεκάθαρα ο πρέσβης της Αγγλίας Στάτφονρντ Κάνιγκ σε Οθωμανούς αξιωματούχους τότε.

Ευτυχώς έχουν διασωθεί τα πρακτικά που κρατούσαν οι πρεσβευτές των
Μεγάλων Δυνάμεων στην Πύλη κατά τη διάρκεια της ελληνικής Επανάστασης
του 1821 κατά τις επισκέψεις τους στον ρεϊσουλκιουτάμπ (υπουργό των
εξωτερικών) Μεχμέντ Σαϊντ Εφέντη και ιδιαίτερα οι σημειώσεις του
πρεσβευτή της Αγγλίας Στάτφονρντ Κάνιγκ (εξαδέλφου του Άγγλου
πρωθυπουργού). Μια σχετική ιστορική αναδρομή θεωρείται χρήσιμη,
ιδιαίτερα κατά τις προηγηθείσες του Ναυαρίνου συναντήσεις του Κάνιγκ
όπου απερίφραστα λέγει του οσμανού αξιωματούχου: «εμείς είμαστε
εμποροκράτειρα χώρα και έχουμε συμφέροντα στην Άσπρη θάλασσα, στην οποία
δεν υπάρχει ασφάλεια. Θέλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα κράτος από
τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Να, η Πελοπόννησος και λίγο από την
Ρούμελη με κανένα δυο νησιά». Και ο Μεχμέντ Σαϊντ του απαντά : « Ποιόν
πας να κοροϊδέψεις; Ρωμηοί υπάρχουν σε κάθε γωνιά του Κράτους μας». Ο
Άγγλος διπλωμάτης του ανταπαντά : «Αυτοί δεν είναι γνήσιοι απόγονοι των
Αρχαίων Ελλήνων»!!!!!.

Πηγή:


ΕΔΗΚ

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι το νέο κράτος δημιουργήθηκε ως προτεκτοράτο. Άλλωστε και οι ιδρυτικές συνθήκες του με τις προστάτιδες δυνάμεις αυτό δείχνουν. Από την αρχή επιδιώχθηκε το νέο κράτος να αποκοπεί από τον υπόλοιπο Ελληνισμό και να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ξένων δυνάμεων και ιδίως της Αγγλίας, στης οποίας την επιρροή και πέρασε. Η ανακήρυξη του αυτοκεφάλου, με το οποίο σηματοδοτείται η αποκοπή του νέου κράτους από τον υπόλοιπο Ελληνισμό και ιδίως από την Ελληνική αστική τάξη της Πόλης και της Σμύρνης, (δε μας επέτρεψαν ποτέ να δημιουργήσουμε αστική τάξη) και η ύπαρξη και δράση του Αγγλικού, Γαλλικού και Ρωσικού κόμματος, αποδεικνύουν ότι το νέο κράτος δε δημιουργήθηκε απλά και μόνο ως προτεκτοράτο αλλά και ότι λειτουργούσε ως τέτοιο. Πέραν αυτών των δυο γεγονότων ο 19ος αι. ήταν σχετικά αδιάφορος, δεν έχει να επιδείξει τίποτε το συνταρακτικό εκτός από τους αποκλεισμούς, σχεδόν έναν κάθε πέντε χρόνια, που μας επέβαλλαν οι "σύμμαχοι" κάθε φορά που τα συμφέροντά μας δε συμβάδιζαν με τα δικά τους. Αναφέρω μόνο τον αποκλεισμό της χώρας, την περίοδο που αποφασίστηκε να παραχωρηθεί η Ανατολική Ρωμυλία στη Βουλγαρία. Στη συνέχεια που θα περιγράψουμε την ιστορία του εικοστού αιώνα θα διαπιστώσουμε ότι το προτεκτοράτο αυτό στράφηκε κατά της ίδιας της υπόστασης του Ελληνισμού.

Η μικρασιατική καταστροφή

Ο 20ος αι. ξεκίνησε με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ άλλων και μέσω των Βαλκανικών πολέμων. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι όμως άφησαν ανέπαφο το πολυπολιτισμικό μοντέλο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίθετα είναι ενδιαφέρουσα η μικρασιατική καταστροφή. Με ποσοστό 11% ελληνικού πληθυσμού στη Μικρά Ασία η συνθήκη των Σεβρών μας έδινε μόνο 4% των εδαφών και αυτά μόνο κατά διοίκηση για να μη μπαίνουν οι Σύμμαχοι στα έξοδα. Η χειραγώγηση των καταστάσεων στη Μ. Ασία ήταν εύκολη υπόθεση για τους Συμμάχους και οδηγηθήκαμε στη μικρασιατική καταστροφή. Με τίποτε δε θα μας έδιναν τις ακτές της Ιωνίας. Έπρεπε να μπορούμε να τις κρατήσουμε στρατιωτικά από μόνοι μας και πάλι παίζεται αν θα τις κρατούσαμε. Η όλη λογική των δυτικών ήταν η εξής. Μας πήρε 1000 χρόνια να διαλύσουμε την αυτοκρατορία και να ελέγξουμε την περιοχή. Τώρα μόλις καταφέραμε να δημιοργήσουμε μια συνεχή ζώνη ελέγχου των παραλίων που είναι αδιάσπαστη από τη νότια Κορέα και την Ιαπωνία μέχρι τις ακτές της Νορβηγίας. Δε θα επιτρέψουμε τώρα, ούτε τη συνέχισή της υπό ελληνική διοίκηση, ούτε τη δημιουργία ισχυρού πληθυσμιακά και οικονομικά, λόγω της αστικής τάξης της Σμύρνης και της Πόλης, εθνικού κράτους, που θα συνεχίσει να ελέγχει όλη την περιοχή και να μας κόβει τη ζώνη ελέγχου των παραλίων από τη νότια Κορέα και την Ιαπωνία μέχρι τις ακτές της Νορβηγίας στη μέση.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Μικρασιατική καταστροφή, απώλεια της Ιωνίας, καταστροφή της αστικής τάξης της Σμύρνης σε πρώτη φάση και της αστικής τάξης της Πόλης στη συνέχεια, με τα γεγονότα του 1955 και 1964, ανταλλαγή πληθυσμών, αδυναμία αφομοίωσης των προσφύγων, μετανάστευση και λόγω της μετανάστευσης πληθυσμιακή απομείωση του Ελληνισμού στο σύνολό του. Η διάλυση της αυτοκρατορίας της ανατολικής Μεσογείου δια του ακρωτηριασμού του Ελληνισμού είχε πετύχει. Τα υπόλοιπα που επακολούθησαν ήταν απλά συνέπειες αυτού του ακρωτηριασμού.

Ο εμφύλιος

Η παραίτηση του Βενιζέλου από τις αξιώσεις για την αποζημίωση των περιουσιών των προσφύγων οδήγησε πολλούς πρόσφυγες στην αριστερά και στην ενδυνάμωση του ΚΚΕ. Η ενδυνάμωση του ΚΚΕ έκανε ορατό τον κίνδυνο αλλαγής πολιτικής της Ελλάδας δια της εισόδου της στο ανατολικό μπλοκ. Ελλάδα υπό την επιρροή του ανατολικού μπλοκ σήμαινε διάσπαση της ζώνης ελέγχου των παραλίων, που μόλις είχε δημιουργηθεί μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Ο κίνδυνος αυτός αποσοβήθηκε προσωρινά με τα Δεκεμβριανά του 1944. Όμως η αποσόβηση αυτή ήταν προσωρινή. Δεν εξασφάλιζε το δια βίου δέσιμο της Ελλάδας στο άρμα της δύσης. Για το λόγο αυτό το παλάτι και ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Α' εξώθησαν κατ εντολή των Άγγλων την κατάσταση στον εμφύλιο. Η νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων στον εμφύλιο εξασφάλισε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει δεμένη στο άρμα της δύσης. Αυτό στα μάτια της δύσης σήμαινε ότι η ζώνη ελέγχου των παραλίων παραμένει αδιάσπαστη από τη νότια Κορέα και την Ιαπωνία μέχρι τις ακτές της Νορβηγίας. Η Ρωσία είναι με μόνο 4-5 λιμάνια σχεδόν περίκλειστο κράτος. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η ζώνη μετακινήθηκε βορειότερα. Προς Αφγανιστάν, Ουκρανία, Πολωνία, Βαλτικές Δημοκρατίες. Όμως βάση στήριξής της παραμένει η Θάλασσα.

Μετά τον εμφύλιο

Η ένταξη του χώρου της αυτοκρατορίας της ανατολικής Μεσογείου σε αυτό το πλαίσιο προσδιορίζει και τα πλαίσια άσκησης εσωτερικής κι εξωτερικής πολιτικής των διαδόχων κρατών.  Εμείς πχ. θα παραμένουμε προτεκτοράτο και για να είναι εγγυημένη η υποταγή μας θα πρέπει να βρισκόμαστε μονίμως μεταξύ οικονομικής φθοράς και αφθαρσίας. Απαγορεύεται ρητά και δια ροπάλου η δημιουργία παραγωγικής βάσης και αστικής τάξης. Οι προσπάθειες δημιουργίας αστικής τάξης τη δεκαετία του 1950 και 1960 τορπιλίστηκαν από το καρκίνωμα της αριστεράς που χαρακτήρισε τα ναυπηγεία, τις τρεις βιομηχανίες παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών (Εσκιμώ, Ιζόλα, Πίτσος) τα διυλιστήρια, την κλωστοϋφαντουργία καθώς και όλη την παραγωγική βάση της χώρας ως κομπραδόρικη δηλ. μεταπρατική και προς χαρά των “προστατών” μας την κατέστρεψε με την άνοδό της στην εξουσία. Ναι σωστά διαβάζετε: Όλη η παραπάνω βιομηχανία και η βρεφική αστική τάξη που την έτρεχε ήταν κομπραδόρικη και δυστυχώς υπάρχουν άτομα που το πιστεύουν. Βέβαια η απαξίωση των πάντων, της αστικής τάξης και της παραγωγικής υποδομής που ξεκίνησε από το 1961 κι εντεύθεν με τις εκλογές βίας και νοθείας ήταν ο μοναδικός τρόπος ανάρρησης της αριστεράς στην εξουσία. Και φυσικά οι “προστάτες” μας τα έβλεπαν και γελούσαν. Βάλτε μαλάκες τα χέρια σας και βγάλτε τα μάτια σας.

Σήμερα

Σήμερα πια δε μας έχει μείνει τίποτε άλλο από το να παρακαλάμε για ελεημοσύνη. Μόνο μια ισχνή ελπίδα αντιστροφής της κατάστασης αυτής υπάρχει. Η παρακμή και συρρίκνωση της Δύσης και η ανατροπή της γεωπολιτικής της. Επειδή εμείς είμαστε στο όριο θα ανασάνουμε λίγο αν καταφέρουμε να απωθήσουμε τον κίνδυνο εξ ανατολών κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με το συνδυασμό των παρακάτω παραγόντων. Επίλυση του δημογραφικού και τις κατάλληλες συμμαχίες κυκλωτικού χαρακτήρα.