Το Ρίο αποτελούσε την καλύτερη επιλογή για τη ΔΟΕ. Σιγά σιγά οι αγώνες πρέπει να σπάνε τα σύνορα του δυτικού κόσμου και να διοργανώνονται και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Η Μαδρίτη ορθά απορρίφθηκε λόγω Βαρκελώνης και Λονδίνου. Λόγω Βαρκελώνης γιατί δε γίνεται μέσα σε 30 χρόνια να διοργανώνει μια χώρα δυο φορές Ολυμπιακούς και λόγω Λονδίνου γιατί δεν είναι σωστό να έχουμε διαδοχικές διοργανώσεις στην Ευρώπη. Αυτά που ισχύουν για τη Μαδρίτη ισχύουν και για το Σικάγο (ο πρώτος λόγος) και για το Τόκιο (ο δεύτερος λόγος). Έμενε λοιπόν μόνο το Ρίο. Η Βραζιλία είναι μια μεγάλη χώρα, η μονη χώρα στη Λατινική Αμερική, που έχει την υποδομή και το δυναμισμό να διοργανώσει αγώνες. Μπορεί να έχει φτωχούς αλλά έχει κι ένα εξαιρετικά δυναμικό κομμάτι στην κοινωνία της που της παρέχει τη δυνατότητα να οργανώσει τους αγώνες αξιοπρεπώς. Προηγούμενα με άλλα κράτη δεν έχει οπότε δεν υπάρχει και κίνδυνος από την τρομοκρατία.
